گفتگو با خدا

خواب ديدم

در خواب با خدا گفتگويي داشتم

خدا گفت:

پس مي خواهي با من صحبت کني؟

گفتم اگر وقت داشته باشيد؟

خدا لبخند زد

وقت من ابدي است

چه سؤالي در ذهن داري که مي خواهي بپرسي؟

چه چيز بيش از همه شما را در مورد انسان متعجب مي کند؟

خدا پاسخ داد...

اينکه آنها از بودن در دوران کودکي ملول مي شوند

عجله دارند که زودتر بزرگ شوندو بعد حسرت دوران کودکي را مي خورند.

اين که سلامتي اشان را صرف به دست آوردن پول مي کنند

و بعد پولشان را خرج حفظ سلامتي مي کنند.

اينکه با نگراني نسبت به آينده

زمان حال فراموششان مي شود

آنچنان که ديگر نه در آينده زندگي مي کنند و نه در حال

اينکه چنان زندگي مي کنند که گويي هرگز نخواهند مرد

و چنان مي ميرند که گويي هرگز زنده نبوده اند

خداوند دست هاي مرا در دست گرفت و مدتي هر دو ساکت مانديم...

بعد پرسيدم...

به عنوان خالق انسانها مي خواهيد آنها چه درسهايي از زندگي را ياد بگيرند؟

خدا با لبخند پاسخ داد...

ياد بگيرند که نمي توان ديگران را مجبور به دوست داشتن خود کرد.

اما مي توان محبوب ديگران شد.

ياد بگيرند که خوب نيست خود را با ديگران مقايسه کنند.

ياد بگيرند که ثروتمند کسي نيست که دارايي بيشتري دارد،بلکه کسي است که نياز کمتري دارد

ياد بگيرند که ظرف چند ثانيه مي توانيم زخمي عميق در دل کساني که دوستشان داريم ايجاد کنيم

و سالها وقت لازم خواهد بود تا آن زخم التيام يابد.

با بخشيدن ،بخشش ياد بگيرند

ياد بگيرند کساني هستند که آنها را عميقاِ دوست دارند اما بلد نيستند احساس شان را ابراز کنند يا نشان دهند.

ياد بگيرند که مي شود دو نفر به يک موضوع واحد نگاه کنند و آن را متفاوت ببينند.

ياد بگيرند که هميشه کافي نيست ديگران آنها را ببخشند بلکه خودشان هم بايد ديگران را ببخشند.

و ياد بگيرند که من اينجا هستم.

هميشه...